Pride-portret: Lieke Schrijvers

Lieke Schrijvers (zij/haar) is onderzoeker, antropoloog en religiewetenschapper met een achtergrond in genderstudies. Pride is voor Lieke een protest. Ze vindt het belangrijk dat lhbtiq+-personen solidair zijn met elkaar, maar ook kritisch naar de eigen gemeenschap kijken.

Lieke Schrijvers met haar vrienden op de pride in Amsterdam. De foto is een selfie en toont van links naar rechts een man met bruin haar, een vrouw met geschoren donker haar en roze lippenstift, een man met bruin haar en een donkergroene tuinbroek, een vrouw met rood haar en een zonnebril en een vrouw met lichtblond haar en een zonnebril. Alle personen op de foto kijken lachend in de camera.
Beeld: ©Ministerie van OCW
Lieke Schrijvers op de Pride in Amsterdam, 2019 (eigen foto)

Religie, gender en seksualiteit

“In het publieke debat wordt vaak óver mensen gesproken, maar niet mét mensen. Dat probeer ik in mijn werk anders te doen. Mijn onderzoek baseer ik daarom op gesprekken met de mensen over wie het gaat. De rode draad daarin is de relatie tussen religie, gender en seksualiteit. Hoe kun je in religie bijvoorbeeld ruimte creëren voor trans personen? En wat doet het met je idee over gender en seksualiteit als je je tot een religie bekeert?”

Complexe ervaringen

“Toen ik genderstudies studeerde, bemerkte ik een huivering als het ging over religie. Het geloof wordt vaak gezien als onderdrukkend. Maar dat geeft een beperkt beeld. Natuurlijk is het belangrijk om kritisch te zijn op onderdrukking, ook vanuit religie. Maar we moeten ook recht doen aan complexe ervaringen van queers in religieuze omgevingen en hen niet wegzetten als slachtoffer. Want wat betekent het om gelovig en lhbtiq te zijn? Dat is een belangrijk spanningsveld dat me in de tien jaar dat ik ermee bezig ben nooit heeft losgelaten.”

Bijdragen aan verandering

"Ik probeer in mijn rol en functie te doen wat ik kan om onrecht en ongelijkheid tegen te gaan. Veel mensen in het onderzoeksveld naar seksuele diversiteit doen hun werk vanuit een bepaalde overtuiging. Ik zou het lastig vinden onderzoek te doen als ik niet het idee had dat mijn werk bij kan dragen aan verandering van de samenleving." 

Lieke Schrijvers is een jonge witte vrouw met rood haar en een ronde bril. Ze draagt een geel jasje met daaronder een wit shirt en een donkergrijze broek. Ze zit op een regenboogbankje in een park en kijkt lachend in de camera.
Beeld: ©Ministerie van OCW

Transfobie

“Transfobie is er altijd geweest, maar het lijkt in de laatste 5 jaar gangbaarder en zichtbaarder te zijn geworden. In bepaalde media wordt nu een debat gevoerd waarvan ik hoopte dat het een gepasseerd station was. Veel queer en trans mensen moeten weer vechten en verdedigen, in plaats van dat we vooruit kunnen. Niet voor niets gaan mensen weer de straat op. Veel ‘antigender’-initiatieven worden financieel en ideologisch beïnvloed door bepaalde evangelische stromingen uit Amerika. Daar maak ik me zorgen over. Ook omdat veel christelijke gemeenschappen eerder juist een emancipatieslag hebben gemaakt. Vooroordelen over religie komen nu weer naar boven, deels ook wel gegrond. Maar het is vooral zorgelijk wat deze ontwikkeling betekent voor trans mensen.”

Heteronorm

“In Nederland heerst het idee dat alles goed zit, omdat we in 2001 als eerste land het huwelijk openstelden voor mensen van gelijk geslacht. Maar er is nog altijd veel regelgeving die niet klopt. Mijn vrouw en ik hebben een kind. Hoewel ik blij ben om in een land te leven waar veel mogelijk is, moesten we wel door veel hoepels springen om mijn ouderschap als niet-zwangere moeder juridisch geregeld te krijgen. Voor nonbinaire of trans ouders, of meeroudergezinnen is dit nog ingewikkelder. De heteronorm ligt er dik bovenop: als een heterostel een kind krijgt, twijfelt niemand of de man wel de biologische vader is. Sociale acceptatie is in onze omgeving gelukkig geen issue, maar ik heb ook zorgen die heterogezinnen niet hebben. Wordt ons kind straks op school raar aangekeken omdat het twee moeders heeft? Hoe gaan we ermee om als mensen vragen wie de ‘echte moeder’ is? Maar het belangrijkste is dat ik ontzettend trots ben op ons gezin en mijn kind dat ook meegeef.”

Protest

“Pride is begonnen als protest, en dat is het wat mij betreft nog steeds. Het zegt genoeg dat het voor zoveel mensen bijzonder voelt dat de stad tijdens Pride eens van hen is. Ik put veel hoop uit mijn queer vrienden, uit samen zijn en solidair zijn met elkaar. Solidariteit is belangrijk voor de queergemeenschap, maar we moeten ook kritisch zijn op onze community. Wie wordt uitgesloten? Wie raakt ondergesneeuwd? Kritisch zijn en hoop houden staan naast elkaar.”

OCW en lhbtiq+-emancipatie

Met Pride verwelkomt Nederland lhbtiq+ personen van over de hele wereld voor een uitgebreid programma in Nederland. We vieren diversiteit en laten zien dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. De botenparade door de grachten van Amsterdam is wereldberoemd.

Nog altijd krijgen lhbtiq+ personen in Nederland en in de rest van de wereld dagelijks te maken met discriminatie of intimidatie. Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) werkt met een actief emancipatiebeleid aan gelijke behandeling van én kansen voor lhbtiq+ personen. Bijvoorbeeld het gebied van arbeid, zorg, veiligheid, onderwijs en wetgeving. Zo verkennen de ministeries van OCW en Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) de vormgeving van een wettelijk transitieverlof. Lees meer over lhbti-emancipatie op de website van de Rijksoverheid.